Historie
Ons pension is opgericht rond 1978. Door de heer Vredenberg en mevr de Bruijn, voorheen cafetariahouders, zij verhuurden toen ook al kamers boven de cafetaria. Door een allesvernietigende brand waren zij genoodzaakt uit te kijken naar een andere locatie.
Dit is toen de oude bakkerij van de fam. Busch geworden. Na een grote verbouwing was de capaciteit toen ter tijd 15 kamers. Dit is in de loop der jaren door de bouwdrift van dhr. Vredenberg en aankoop van het pand Oliemolensingel 93 toegenomen tot 24 kamers in 1989.
Vanaf het begin is doelgroep alleenstaande mannen geweest die het moeilijk vonden om alleen in de maatschappij te staan. In 1989 is Albert noodgedwongen bij de zaak van zijn ziekelijke stiefvader ingekomen, en dit was een hele stap van autospuiter naar pensionhouder. Hij heeft een week met zijn vader meegedraaid en stond er toen i.v.m. ziekenhuisopname van zijn vader alleen voor. Dit was voor een 19 jarige een moeilijke tijd en een harde leerschool.
Naar de huidige situatie
Op 15 oktober 1990 heeft Albert definitief de zaak van zijn ouders overgenomen. In 1992 is José gaan meewerken en samen hadden ze een modernere kijk op de zaak, en hebben zij de zaak meer openheid gegeven met als gevolg dat het pension ook steeds meer bekend werd bij diverse instanties.
Hierdoor kwam er steeds meer vraag naar kamers waardoor we zijn uitgegroeid, mede door aankoop van het pand Oliemolensingel 91, tot een pension met goede kwaliteiten en veel sociale kenmerken. We beschikken daarom nu over 55 kamers.
In maart 2021 is het team versterkt met Bob de Bruijn, de zoon van Albert en José.
